Beschrijving
Er was eens een witte koe genaamd Luna. Haar vacht glansde als verse sneeuw en voelde zo zacht aan als donzige wolken. Luna woonde op een boerderij, waar elke ochtend de warme zon haar met haar stralen omhelsde. Op een dag werd de betoverende schoonheid van Luna ontdekt door een kunstenaar. Hij vereeuwigde haar op witte tegels, elke penseelstreek weerspiegelde haar gratie en rust. Deze tegels werden tentoongesteld in een galerij, waar mensen zich verwonderden over de serene uitstraling van Luna. Haar afbeelding op de witte tegels inspireerde velen, en zo leefde Luna’s nalatenschap voort als een symbool van vrede en schoonheid.
