Kerkuil in de aanval

Beschrijving

Een wilde aquarel tekening met van een kerkuil. De uil vliegt door de lucht in de aanvalshouding met zijn poten voor zich uit gestrekt, klaar om zijn prooi te pakken.
Beeld is digitaal nabewerkt, met toegevoegde dynamische achtergrond met drippings.
De kerkuil (Tyto alba) is een wijdverspreide uilensoort die bij voor­keur op zol­ders, in to­rens en ker­ken broedt. De soort wordt ook wel de gewone kerkuil genoemd, om hem te onderscheiden van andere soorten in zijn familie, de kerkuilen (Tytonidae). De kerkuil komt bijna overal ter wereld voor, behalve in de polen, woestijngebieden en bepaalde delen van Azië.

De kerkuil is een typische nachtvogel, maar in enkele delen van zijn verspreidingsgebied jaagt hij ook overdag. Kerkuilen zijn gespecialiseerd in het vangen van kleine zoogdieren die ze op hun geluid lokaliseren. Ze vormen meestal een monogaam paartje. De kerkuil broedt meermaals gedurende het jaar, afhankelijk van zijn standplaats. Het legsel, dat gemiddeld uit vier eieren bestaat, wordt meestal in een oud gebouw, een holle boom, of in een klif uitgebroed. Het vrouwtje en de jonge kuikens zijn afhankelijk van het mannetje voor voedsel. Wanneer het voedselaanbod groot is, kunnen kerkuilenpopulaties snel groter worden; wereldwijd wordt de vogel beschouwd als een soort met de minste zorg binnen het natuurbehoud.

Fylogenetisch onderzoek toont aan dat er minstens drie genetisch gescheiden deelpopulaties van de kerkuil zijn, één in Europa, één in Azië, en één in Amerika. De soort wordt om deze reden wel opgesplitst in de westelijke kerkuil voor de groep in Europa, West-Azië en Afrika, de oostelijke kerkuil voor de groep in Zuidoost-Azië en Australazië, en de Amerikaanse kerkuil voor de groep in Amerika.